ตำนานสยองขวัญจากหมู่บ้านเเห่งหนึ่งที่มีเรื่องเราของ "รอยเท้าเปียกปริศนา" ปรากฎขึ้นบนถนนสายเก่าคนเก่าคนแก่เชื่อกันว่าเป็นคำสาป และที่ได้พบเห็นอาจจะไม่มีวันได้กลับบ้านอีกเลย และมีตำเตือนว่า ห้ามเดินเท้าเปล่าบนถนนสายเก่าเเห่งนั้น หากใครฝ่าฝืน อาจจะได้ได้ยินเสียง แฉะ...แฉะ...ตามหลังมา
แซมเป็นหนุ่มอายุวัย 25 ปี กลับมาอยู่บ้านเกิดหลังจากไปทำงานในเมืองมาหลายปี คืนที่เขากลับมาเป็นคืนที่มืดสนิท พ่อแม่เราได้เตือนว่าให้รีบกลับก่อนเที่ยงคืนและห้ามเดินโดยไม่สวมรองเท้า และถ้าได้ยินเสียงอะไรห้ามหันไปดูเด็ดขาด แซมก็ได้แต่หัวเราะ เขาไม่เชื่อของพวกนี้ แม้แต่เพื่อนเก่าของเขาก็เล่าว่า ครั้งนึงมี ชายคนหนึ่งได้เดินบนถนนสายเก่า เขาก็ได้หายไป...และไม่พบศพของเขาอีกเลย เหลือเพียงแต่ รอยเท้า
คืนพระจันทร์ดับ เอกได้ออกไปเดินเล่นนอกบ้านคนเดียว และเขาได้เดินเท้าเปล่าผ่านถนนสายเก่า ลมเย็นวูบผ่านหลังของเขา เขาหัวเราะกับตัวเอง "ไม่มีอะไรสักหน่อย" แต่ก็ได้ยินเสียง แฉะ...แฉะ... เหมือนเสียงฝีเท้าเดินตาม
และเขาได้หันไปมองข้างหลัง...ไม่มีใครแซมหัวใจหยุดนิ่งเห็นรอยเท้าเปียกน้ำ ปรากฎขึ้นทีละรอยทีละรอย เดินเข้ามาหาเขา... หัวใจแทบหยุดเต้น เขาพยามที่จะถอยหลัง แต่แล้วเท้าของเขาก็จมลงไปในพื้นดิน มันเป็นดินที่ดำสนิท เหมือนมีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ข้างใต้ แซมพยามที่จะดึงเท้าออกแต่ก็ดึงไม่ได้
ยิ่งดิ้นมันยิ่งจม เสียงกระซิบแหมพร่าดังขึ้นรอบตัว "ทำไมต้องเดินเท้าเปล่า..."
"เจ้ามาอยู่กับพวกเราแล้วใช่ไหม" ร่างสีดำสูงชะลูด ไม่มีใบหน้า ที่ผุดออกมาจากพื้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เสียงหัวเราะเบาๆ
เช้าวันต่อมา ผู้คนในหมู่บ้านก็มาพบ รอยเท้าเปียกๆเรียงเป็นเส้นยาวไร้ร่าง
